Kamerverhuur

Kamerverhuur is de verhuur van een onzelfstandige woonruimte. Een onzelfstandige woonruimte is een woonruimte die geen eigen toegang heeft en niet zelfstandig kan functioneren als woning. Bijvoorbeeld door het ontbreken van een eigen keuken of badkamer.

In de gemeente Amsterdam moet u een vergunning aanvragen voor kamerverhuur zodra u een woning wil verhuren aan drie of meer personen die geen gezin vormen. Dit heet een omzettingsvergunning. Er is een maximum aantal vergunningen per wijk en pand beschikbaar. Controleer hier of er nog vergunningen beschikbaar zijn.

Sinds 1 april 2020 gelden de volgende regels voor een vergunning voor het verhuren van kamers;

Als je kamers verhuurt moet je rekening houden met het woningwaarderingsstelsel (WWS), die door de Huurcommissie is opgesteld. Het woningwaarderingsstelsel is een puntentelling die de kwaliteit van de huurwoning bepaalt, dit is gelinkt aan de maximale huurprijs. Dit is niet van toepassing op zelfstandige woonruimtes in de vrije sector.  Onzelfstandige woonruimtes vallen altijd onder het woningwaarderingsstelsel. Je moet je hierdoor altijd houden aan de maximale huurprijs volgens het woningwaarderingsstelsel.

Indien je dit als verhuurder niet doet heb je kans dat een huurder de zaak voorlegt bij de Huurcommissie. Wanneer de Huurcommissie vervolgens besluit dat de huurder in zijn recht staat, dien je de huurprijs alsnog aan te passen naar de normen van het woningwaarderingsstelsel.

Verhuur je een deel van je woning aan een ander huishouden? Dan is er sprake van inwoning. Inwoning is vergunningsvrij. Je moet wel voldoen aan een aantal voorwaarden;

• Je hebt zelf je hoofdverblijf in de woning;
• Huur jij de woning? Dan moet de verhuurder toestemming geven;
• Je verhuurt aan maximaal 1 huishouden;
• Je moet de woning minimaal 2 jaar zonder inwonend huishouden hebben bewoond;
• Uitzondering: De laatste eis geldt niet bij mantelzorg of verhuur aan eerste- of tweedegraads familieleden.